سپاس خداوندی را سزاست بی آنکه قبل از او اولی باشد و آخر است بی آنکه بعد از او آخری باشد :و احد است بی آنکه جز او عددی باشد او یکتای بی همتاست .خداوندی که گنج پنهان بود وبرای این که شناخته شود ،از سر لطف ومرحمت خویش، جهان هستی را آفرید بی آنکه قبل از خلقت ، نمونه ای از آنچه که می خواهد بیافریند ، وجود داشته باشد .

پس از مدتی که از خلقت آدم می گذشت ،آدم متوجه جانب راست عرش شد واین پنج ذات مقدس را که در میان هاله ای از نور در حال رکوع وسجود بودن مشاهده کرد ، واز خدای متعال راجع به آنان سوال نمود؟ پروردگاردر پاسخ وی فرمود :

«ایشان پنج تن از فرزندان تو هستند ، که اگر آنها نبودند ، تو را نمی آفریدم ، آنان کسانی هستند که نامهایشان از اسماء خود برگرفته ام : اگر ایشان نبودند بهشت و دوزخ ، عرش وکرسی ، آسمان وزمین ، فرشتگان وجن وانس را نمی آفریدم . پس من محمودم واین محمد ، و من عالی ام واین علی است ، ومن فاطرم واین فاطمه ، ومن احسانم واین حسن ، ومن محسنم واین حسین است .

به عزتم سوگند !هیچ کس به سوی من نمی آید که به اندازه خردلی ، کینه ایشان را در دل داشته باشد مگرآنکه وی را در دوزخ اندازم . اینا برگزیده من هستند ، به واسطه آنها نجات می بخشم وبه خاطر آنها هلاک می کنم و چون تو را نیازی باشد به ایشان توسل جوی !»
این پیامی است برای آدم وفرزندان آدم که در هر حالی به یاد اهل بیت باشند وبه اوتوسل جویند که خداوند دوست داشتن خود را در کنار دوستی اهل بیت قرار داده حتی برای حضرت آدم (ع)

منبع:علی (ع) صراط مستقیم –علی خداجویان


نوشته شده توسط :مهدی جو (کبری قربانی دشتکی)
 یکشنبه 85 آذر 26 4:54 ع
نظرات دیگران [ نظر]


لیست کل یادداشت های این وبلاگ